28 Aralık 2010 Salı

Sevdiklerimiz...

Evet arkadaşlar,ilk konumuza Bismillah diyerek başlıyorum...
Sevdiklerimiz...Şimdiye kadar sevgi adına yaşadığımız şeylerden bahsetmenizi istiyorum.Sevgi adına neler yaptık,neler yaşadık?Üzdük mü;üzüldük mü?Ya da sevdiğimizi mi zannettik?Severken fedakar olabildik mi?Gerçek Sevgi nedir sizce?Sevgi denilince sadece kız arkadaş veya erkek arkadaş mı gelir akla?
Kendinize bu soruları sormanızı ve aldığınız cevapları burda paylaşmanızı istiyorum...İçinizden geldiği gibi yazın,bekliyorum !

4 yorum:

  1. çok güzel bi konuya değinmişsin hocam:)
    ben sadece fedakarlıktan söz etmk istiyrm;
    sevdiğime karşı elimden gelen fedakarlığı yaptığımı düşünüyorum, halada yapmaya çalışıyrm. umarım başarıyorumdr, ailem konusunda hep ben fedakarlık yaptım ama hep kendi zararıma oldu, ve gün geçtikçe uzaklaşıyrm...
    işte bu yüzden sevdiklerimiz dediğimizde ilk aklıma gelen sevgilim oluyo...
    böyle giderse hayatımda ondan başka kimsede kalmıcak sanırım, oda bana yater, sadece o olsun başka kimse olmasın...

    YanıtlaSil
  2. Senin yaşadığın bu duyguları her genç yaşamıştır ve yaşayacaktır,bundan emin olabilirsin.Örneğin ben;ÖSS sınavına hazırlanırken,ailem o kadar bana uzak geliyordu ki aynen senin gibi ben de soğumuştum onlardan...Nefret edecek seviyede soğumuştum hem de.Hatta bazen yüzlerini görmek dahi istemiyordum.Üniversiteyi dışarda okumak istememin sebebi de buydu.Sevgilim de vardı.Ölenedek yanımda olmasını istediğim bir sevgili,deli gibi sevdiğim;aynı şekilde sevildiğimi hissettiren bi sevgili...
    Ama şu an yanımda sadece ailem var!!!Sabah işe gelirken 'hadi oğlum hayırlı işler,kendine dikkat et' diyen annemdi...Sevgilim,evet o nerde şimdi?Geçen yıl evlendi,zannedersem bu yıl da çocuğu olacak...Bu yazdıklarım belki sana ve bu yorumu okuyan diğer arkadaşlarına basit bir hikaye gibi gelebilir ama yaşanmış ve tamamiyle gerçek olanlar...
    Bence bu konuda yanlış duygular içindesin ve bence düşüncelerini değiştirmelisin.Çünkü istesen de istemesen de senin sahip olduğun en önemli,hatta tek önemli varlığın ailendir...Bunu yaşayarak öğrenen biri olarak cevap vermeye çalıştım,umarım yeterince açık ve anlaşılır olmuştur.

    YanıtlaSil
  3. merhaba hocam bende bu konu hakkında bir şey söylemek istiyorum evet haklısınız söylediklerinz de ama ailemiz bizi anlamak yerine hep kendi istediklerini bize yaptırmak istiyor. Ve bu ağır bir yük olarak biz öğrencilerin sırtına biniyor. Belki bizim iyiliğimizi düşünüyolar ama bizi karkında olmadan uzaklaştırıyolar sizinde değiniz gibi sizce onların da biraz bize karşı birşeyler yapmalrı gerekmiyor mu ?

    YanıtlaSil
  4. Elbette fedakarlık tek taraflı olmaz,ailenizin de size karşı bişiler yapması lazım.En azından size destek olmaları lazım...Ama size sorumluluk yüklemeleri sizin soğumanızı asla gerektirmez!
    Kendi istediklerini bize yaptırmak istiyo diosun ya,o aslında;'ben yapamadım bari çocuklarım yapsın,başarsın'diye düşünmeleri...Ha ben her konuda aileler,büyükler haklıdır demiyorum kesinlikle.Ama onlar büyük oldukları için en azından saygıyı hakediyorlar diyorum!

    YanıtlaSil